17 μήνες πρωθυπουργός: Σωτήρας ή ολετήρας;

του Χρ. Πασαλάρη (Ch.Passalafris@hotmail.com)

Ο Αντώνης Σαμαράς έκλεισε αυτές τις μέρες 17 μήνες στην πρωθυπουργία με 48 μήνες στην ηγεσία της «Νέας Δημοκρατίας». Ουδέποτε, μεταπολεμικά, η πατρίδα ήταν τόσο δυστυχισμένη όσο επί των ημερών της πρωθυπουργίας του. Και ουδέποτε, μεταπολιτευτικά, η «Νέα Δημοκρατία» ήταν τόσο απαξιωμένη όσο επί της αρχηγικής θητείας του. Φταίει ο Σαμαράς;
Κανένας δεν μπορεί να του αρνηθεί αγνό πατριωτισμό και μοναδική καλλιέργεια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτούς τους 17 μήνες εργάσθηκε σκληρά, πολύ σκληρά, για να βγάλει τη δόλια πατρίδα από την κρίση. Ότι έκανε προσωπικές θυσίες και συμβιβασμούς τόσο με τους υψηλούς συνεργάτες του όσο και με τους ξένους αφέντες. Ότι έφερε βόλτα τον κόσμο για να βρει επενδυτές. Ότι έκανε ακόμη και κάποιες «ζαβολιές» στους «προστάτες» μας πότε με τους Κινέζους και πότε με τους Ρώσους, σαν εκείνες του Καραμανλή που του στοίχισαν ακριβά. Όμως…
Όμως σε αυτούς τους 17 μήνες τα… «κουκιά» του λιγόστεψαν θεαματικά. Οι θαυμαστές του-όσοι υπήρχαν- αραίωσαν. Και μαζί τους λάκισαν αναρίθμητοι ψηφοφόροι της «Νέας Δημοκρατίας», άλλοι στη «Χρυσή Αυγή», άλλοι στον Καμμένο και άλλοι στο ΠΟΥΘΕΝΑ . Γιατί σκόρπισαν; Γιατί περίμεναν από αυτόν ισχυρότερη πυγμή, υψηλότερο ανάστημα, λιγότερες επικύψεις στα ξένα αφεντικά, είτε της Τρόικα, είτε του ΔΝΤ. Και πάνω από όλα τολμηρότερους χειρισμούς στα ντόπια προβλήματα.
Τώρα, με τη μισή Ελλάδα σε κατάθλιψη, με δύο αυτοκτονίες την ημέρα, με χιλιάδες πεινασμένα παιδιά να γλύφουν το χάρτινο πιάτο των δωρεάν συσσιτίων, με αναρίθμητα κορίτσια να εκλιπαρούν, με 2-3 πτυχία στο χέρι, για «οιανδήποτε εργασία», με 200.000 νέους να έχουν ξενιτευτεί, με χιλιάδες άστεγους να κοιμούνται σε δημόσιους πάγκους τυλιγμένοι σε χαρτόνια, με..με ..με, ( τι να πρωτο-αραδιάσει κανείς!)... οι σκεπτόμενοι πολίτες θα περίμεναν από τον πρωθυπουργό τους πιο λεβέντικη στάση απέναντι στους ξένους δανειστές ό,τι και αν αυτό στοίχιζε στην πατρίδα-μαθημένα τα βουνά στα χιόνια!..
Αντί αυτού τι; Σεμνά και ταπεινά χαμόγελα «φρόνιμου μαθητή» στην φράου Μέρκελ που τον δέχθηκε την Παρασκευή «απλώς για ενημέρωση», αλλά τον στήριξε ψυχολογικά όσο έπαιρνε, φοβούμενη μη τυχόν απογοητευθεί και τα βροντήξει! Αλλά τίποτε περισσότερο… Αυτά δε την ώρα που εκείνος ο κυνικός Ντάισελμπλούμ του «Γιουρογκρούπ» ωρυόταν στις Βρυξέλλες ότι (άκουσον, άκουσον!) «χάσανε, λέει, την υπομονή τους οι υπουργοί του με τους Έλληνες»!!! Μας θέλουν δηλαδή ακόμη πιο δουλικούς και πιο αδυνατισμένους, καθώς μάλιστα σε 40 μέρες αναλαμβάνουμε την προεδρία της ΕΕ!
Αυτά έξω. Ακόμη χειρότερα όμως μέσα, στα «δικά μας»; Τι θωπεύει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; ¨Ένα κράτος ρημαδιό. Τελευταίο κρούσμα οι εργατοπατέρες των δυο πανεπιστημίων που πτύουν επάνω στις αποφάσεις των δικαστηρίων, προστατεύουν βολεμένους όπως τους «313 διοικητικούς με το ίδιο επώνυμο», απεργούν επί 11 εβδομάδες αμειβόμενοι παρανόμως και χαιρεκακούν που οι σπουδαστές χάνουν το εξάμηνο!. Ένα κράτος ρημαδιό με το «ρουσφέτι», το «βύσμα», το «δόντι», το «μέσον», τον «μπάρμπα από την Κορώνη» και το «φακελάκι» να επιβιώνουν πεισματικά, με τους «πατέρες του έθνους» να ευλογούν στα παχυλά κεκτημένα τους, με τη φοροδιαφυγή να αυγαταίνει ακόμη και μέσα στους κόλπους των 4 εξουσιών και με τους ασύλληπτους μεγαλοαπατεώνες να σφυρίζουν κλέφτικα ότι… «ο μήνας έχει εννιά..»!
Κατόπιν όλων αυτών οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν βλέπουν την ώρα να έλθουν οι διπλές εκλογές του Μαΐου για να ρίξουν άφθονο φαρμάκι τους σε όλους εκείνους που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια. Ενώ οι κάπως διαβασμένοι «δράττονται της ευκαιρίας» για να θυμίσουν στον Αντώνη Σαμαρά ότι πολύ πιο σπουδαίοι ηγέτες, όπως ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος, «μαυρίστηκαν» ακόμη και μετά από υπέρλαμπρες εθνικές προσφορές: Ο μεν Βενιζέλος αμέσως μετά τον άθλο της συνθήκης των Σεβρών, (Αύγουστος 1920), που μεγάλωνε την Ελλάδα, έχασε τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου και δεν βγήκε ούτε βουλευτής. Ο δε Χαρίλαος Τρικούπης, που επίσης δεν βγήκε ούτε βουλευτής τον Απρίλιο του 1895, αν και αναμόρφωσε την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της. Αμφότεροι έφυγαν από τη ζωή αυτοεξόριστοι…
Συμπέρασμα; Λίγος καιρός απομένει για να αποφανθεί ο λαός μας αν ο Αντώνης Σαμαράς είναι σωτήρας ή ολετήρας του έθνους. Μεσολαβούν αυτοί οι έξη πολύ κρίσιμοι μήνες ως τις διπλές εκλογές του Μαΐου 2014... Ως τότε χρωστά να επιτύχει πάση θυσία Ηράκλειους άθλους!..Μπορεί; Προφταίνει; Θέλει; Ο ίδιος πίστευε πως ναι. Αν όμως καταλάβει πως δεν αντέχει ας πάρει εγκαίρως τις αποφάσεις του. Και ο λαός τις δικές του. Είναι επί τέλους η ώρα των γενναίων αποφάσεων και για τους δύο…