Υπό κηδεμονία και αναμόρφωση

του Α. Φρυδά

Στα χέρια διεφθαρμένων πολιτικών κατεστημένων, χρεοκοπημένων τραπεζιτών και σπουδαρχήδων κομματαρχών, χωρίς καμιά αξιόλογη ηθική αξία χρήσης, η όση απέμεινε πατρίς δοκιμάζεται από μια αηδιαστική διαδικασία εξευτελισμού και ολοκληρωτικού αποχρωματισμού της σκέψης Ελλήνων και Ελληνοκύπριων στα πλαίσια του νεοταξικού σκοταδισμού, μεταξύ γέλωτος και τραγωδίας. Με μια γλώσσα επιταγής νεκρής και κοινωνικής μετάλλαξης του τρόμου, διαγράφεται άκομψα η ιστορία όλων εκείνων που διαχρονικά τηρούσαν Θερμοπύλες γνώσης και οραμάτων. Με τους Ιούληδες και τους Αύγουστους να πνέουν τα λοίσθια ως ζόμπι! Στα πλαίσια μιας διαχρονικής νοσηρής πολιτικής καχεξίας αποπνέει και εκπέμπεται μια εικόνα κοινωνικά, εθνικά και ιστορικά αφυδατωμένη. Με μια «αριστερή» παλαιοφανή ετικέτα από την οποία εξατμίζεται προοδευτικά η καταγωγή, η Ιστορία, ο πολιτισμός της αλήθειας και της μνήμης. (Ω! αδελφοί Τούρκοι νενικήκατε πιθανώς). Εν δράσει αντράκια νεοταξικά, μεταλλαγμένα σε ευρωπαϊκά ιερατεία, είδωλα εικονικών πολιτικών –με καρικατούρες πατριωτισμού– να διαμοιράζονται τα απομεινάρια της πατρίδας, προς ολοκληρωτική αντικατάσταση και αμαύρωση ιδεών και οραμάτων «τοις κείνων ρήμασι» πειθόμενοι. Αλήθεια ποίων; Ήδη η Τρόικα και οι ντόπιοι «διοικητές» χανουμάκια της, επιτάσσουν και ραβδίζουν άμα δεν συμμορφωνόμαστε. Είμαστε υπό κηδεμονία και… αναμόρφωση! Σε ιερατείο προς σφαγή έχει ήδη μετατραπεί ο λαός, το έθνος. Αλλά πιθανόν να μη φταίει αυτός ο εν σιωπή λαός. Διότι οι λαοί γεννιούνται μεν ελεύθεροι με όλες τις ανησυχίες που συνοδεύουν τον σήμερα πραγματικό άνθρωπο. Αλλά υπό την πίεση της επιβληθείσας περιρρέουσας νοσηρής ατμόσφαιρας παραιτούμεθα από κάθε προσπάθεια. Και προτιμούμε –πειθαναγκασμένοι– το εύκολο: «Φιλεί τον υπήκοο, μιμείσθαι τοις άρχουσι»! Αλλά γρηγορείτε. Θα πρέπει να αντισταθούμε στον θανατηφόρο υπηκοϊσμό που μας υποτάσσει στα κελεύσματα σειρήνων, χρεοκοπημένων «ανδρών» δωσίλογων, ησσόνων της πατρίδος. Και ουδέν έτερον.

Γιατί τά ἀποκαλοῦν Grecas;

Μαρτυροῦν κάτι ἤ ἔτσι, στήν τύχη ἀπεκάλεσαν αὐτά τά δημιουργήματα Grecas;
Μήπως κάτι περισσότερο γνωρίζουν οἱ Μεξικανοί πού ἐμεῖς ἤ ἀγνοοῦμε ἤ θέλουμε νά ἀγνοοῦμε;

Grecas τὰ λένε στὸ Μεξικό.
Γιατί;
Δέν βρῆκαν ἄλλο ὄνομα;
Στὴν γλῶσσα τους τὸ Grecas δὲν θὰ πῇ κάτι.
Grecas λοιπόν…
Ἔτσι… Ἀπὸ σύμπτωσι…
Ὅπως ἀπὸ σύμπτωσι ἀποκαλοῦν Μυκῆνες ἕνα ἀπὸ τὰ νησιὰ Φερόες, στὰ Βόρεια τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ποὺ ἀνήκουν στὴν Δανία. Ἀπὸ τὴν ἰδία σύμπτωσι ὀνομάζονται οἱ νῆσοι Μελανησίας καὶ Πολυνησίας ἔτσι. Ἀπὸ τὴν ἴδια σύμπτωσι τὰ πάντα βρίθουν ἀπὸ Ἑλλάδα…
Καὶ μετά…
Μετὰ ξυπνήσαμε δοῦλοι!

Φιλονόη.

Αν και η Ελλάδα όποτε δεν τρώει τα παιδιά της, κάνει πως δεν τα βλέπει... επιτέλους Έλληνας ο Homero Aridjis !

Ο Όμηρος Αριτζής (Homero Aridjis, γεννήθηκε στις 6 Απρ. 1940), Μεξικανός συγγραφέας, ακτιβιστής οικολόγος και διανοούμενος παγκόσμιας εμβέλειας, ένα σπουδαίο τέκνο της ελληνικής μικρασιατικής διασποράς.  Από το 2007 είναι πρέσβης του Μεξικού στην ΟΥΝΕΣΚΟ.   

Αν και είναι «δικός μας» άνθρωπος, η επίσημη κατεστημένη «Ελλάδα» επέμενε επιδεικτικά να τον αγνοεί. Και ενώ ο ίδιος ο συγγραφέας γνωστοποιούσε κατά καιρούς την ελληνικότητα του, «εμείς εδώ» σαν ελληνικό κράτος κλείναμε τα αυτιά μας για "να μην το ακούμε".

Αλλά γιατί έτσι; Μήπως γιατί ο Όμηρος Αριτζής έχει γράψει και ένα διαφωτιστικό βιβλίο για την καταστροφή της Σμύρνης και τις γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους ;  Μήπως η ευρεία γνωστοποίηση του θα «τσαλάκωνε» κάπως την έντονη προσπάθεια των «εθνοχαλαστών μας» που επιθυμούσαν διακαώς αντί της γενοκτονίας την λέξη «συνωστισμός»;         

«Ο πατέρας μου, αναφέρει ο Όμηρος Αριτζής σε παλιότερη συνέντευξη στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πολέμησε εναντίον των Τούρκων και ήταν ένας από τους τελευταίους που άφησε τη Σμύρνη, λόγω της σφαγής των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους. Ο πατέρας μου έφθασε στο Μεξικό το 1926. Ποτέ δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα παρούσα στη μνήμη του». Θυμάται τις διηγήσεις του πατέρα του, με νοσταλγία: «Μας μιλούσε γι’ αυτά που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, τις αδιάκοπες φιλονικίες των ελλήνων πολιτικών από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα και την ικανότητά τους να επιζούν από τις συμφορές και τις εξορίες. Επίσης μας έλεγε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που αγαπάει τη ζωή και την ποίηση». Δεν είναι τυχαίο επομένως που ο πατέρας του, Νικίας Αριτζής ονόμασε με αρχαία

Απορίες νομοταγούς φορολογουμένου ...

του Γιώργου Μαρίνου

Βασανίζομαι από καιρό με σοβαρές απορίες που πιθανότατα συμμερίζονται και άλλοι έλληνες πολίτες και που νομίζω ότι θα έπρεπε να τύχουν ικανοποιητικής απαντήσεως από τους πολιτικούς που μας κυβερνούν και όχι μόνο.

Επικαλούμαι προς τούτο κάπως χαλαρά το άρθρο 10 του Συντάγματος, το οποίο παρέχει στον κάθε πολίτη το δικαίωμα να αναφέρεται στις Αρχές απαιτώντας αιτιολογημένες απαντήσεις. Ιδού μερικές επίκαιρες από τις πολλές απορίες μου:

- Πώς δικαιολογείται να ανακοινώνεται κάθε τόσο μείωση δαπανών του Δημοσίου, που επιζητεί και το χειροκρότημα, όταν ταυτόχρονα το Δημόσιο δεν εξοφλεί τα χρέη του ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με αποτέλεσμα να έχουν σταματήσει τα περισσότερα δημόσια έργα, να ασφυκτιά η αγορά από έλλειψη ρευστού, να κλείνουν επιχειρήσεις επειδή μάταια περιμένουν να πληρωθούν κ.ο.κ.; Αν το Δημόσιο εξοφλούσε τα χρέη του, θα μπορούσε να εμφανίζει τέτοια μείωση δαπανών;

- Πώς είναι δυνατόν να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο όταν συνεχώς αυξάνεται και έχει φθάσει και πάλι στα 318 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 150% του ΑΕΠ; Μήπως εθελοτυφλούμε;

- Πώς μπορεί η κυβέρνηση να διακηρύσσει ότι αγωνίζεται για την αύξηση των εξαγωγών ενώ την ίδια

Απάντηση στο καταγέλαστο άρθρο του Γερμανού K.Boetig στο Focus. Οι ανιστόρητες αθλιότητες αναδεικνύουν το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού

Γράφει ο Ν. Αναγνωστάτος
nanagnostatos@gmail.com 

Διαβάζοντας το άρθρο του Γερμανού αρθρογράφου K. Boetig στο Focus, γνωστό για λιβελλογραφήματα εναντίον της χώρας μας, δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να θυμώσει ή να γελάσει, με τη γελοία προσπάθεια του αρθρογράφου. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια παροιμία που λέει «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του». Φαίνεται ότι στον αρθρογράφο κ. Κ. Boetig, Θεός να τον κάνει αρθρογράφο, αναβίωσαν γονίδια του Deutscheland Ueber Alles, για να μην πούμε το Hail Hitler και όλοι οι υπόλοιποι λαοί είναι «μικροί λαοί» έστω και «συμπαθητικοί». 

Εδώ στη «μικρή αλλά συμπαθητική» Ελλάδα, έχουμε και μια άλλη ρήση «λίθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι». Τούτη η ρήση αντικατοπτρίζει απόλυτα το ανόητο και αντιφατικό αυτό άρθρο, ανακατεύοντας ιστορικές αξίες αναλλοίωτες και διαχρονικές, με την αξιοζήλευτη ροπή του Έλληνα «να χορεύει τον Ζορμπά  και να γλεντάει», ακόμη και στη λύπη του, ακόμη και στη φτώχια του. Υπάρχει άραγε Γερμανός με μια τέτοια θεϊκή χάρη; Γι’ αυτό μας ζηλεύει ή μας μισεί; Ο περιβόητος δημοσιογράφος σας, να τον χαίρεστε, φαίνεται ότι έχει μελετήσει τον ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και αυτός είναι ο λόγος που προσπαθεί με ασυνάρτητα και έωλα λόγια να θίξει δήθεν αυτόν τον πολιτισμό και την φιλοσοφία, πάνω στην οποία ανέπτυξαν η Γερμανίας και όλος ο δυτικός κόσμος το δικό του πολιτισμό και υπόσταση. Αντί λοιπόν να σκύβει το κεφάλι αυτός και οι όμοιοί του με σεβασμό και αναγνώριση, νομίζει ότι μειώσει την παγκοσμίως αναγνωρισμένη αξία της ελληνικής παράδοσης, με ανόητα φληναφήματα και εξυπνακίστικες εκφράσεις. Τον χρυσό και στη λάσπη να τον ρίξεις, χρυσός θα παραμείνει! 

Όχι φίλε αρθρογράφε! Φίλε, γιατί για τους Έλληνες όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι είναι φίλοι και

Η επιστολή Σαμαρά, ο Παραβαρδάριος Οίνος και άλλα «ασήμαντα» γεγονότα…

Δεν χρειάζεται να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία.

Αν είχε υπάρξει οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη στην υπόθεση των Σκοπίων, θα είχε βουίξει ο ντουνιάς.

Το τι εκφράσεις θα είχαν ακουστεί, δεν λέγεται.

Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου κάποιες συνιστώσες θεωρούν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και η Μακεδονία στους Σκοπιανούς, θα είχε σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι.

Επομένως, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τίποτε το άξιο λόγου δεν έχει συμβεί γύρω από το εθνικό θέμα.

Προφανώς, έτσι θα είναι.

Διαφορετικά, κάτι θα είχε φθάσει στα αυτιά μας.

Είναι, όμως, έτσι; Για να δούμε – και να καταλάβουμε για άλλη μια φορά πώς κάποιες ειδήσεις εξαφανίζονται και μαζί μ’ αυτές και τα γεγονότα που τις έχουν προκαλέσει.

Την προηγούμενη Πέμπτη, 18 Ιουλίου, ημέρα που την Αθήνα επισκεπτόταν ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών Β. Σόιμπλε, δόθηκε στη δημοσιότητα η απάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη

Pax Othomana. Νεο-οθωμανοί με τους Νεο-ραγιάδες

του Λάζαρου Μαύρου

Π Α Ρ Α Μ Ο Ν Η της επετείου τής αποφράδος 20ής Ιουλίου 1974 τής έναρξης της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, ο νέος υπουργός Εξωτερικών κι αντιπρόεδρος τής κυβέρνησης της μητρός Ελλάδος, καθηγητής κ. Βαγγέλης Βενιζέλος, πρόεδρος των υπολειμμάτων του πάλαι ποτέ Πα.Σο.Κ., έσπευσε στην Άγκυρα για συνομιλίες με τον υπουργό Εξωτερικών του συνεχιζόμενου για 39ο έτος Αττίλα, καθηγητή κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, επιφανέστερο στρατηγικό μέντορα των κυβερνώντων στην Τουρκία από το 2002 ισλαμιστών Nεο-οθωμανών.

Σ Τ Η Ν ΑΓΚΥΡΑ ο εν λόγω υπουργός του ελλα-δικού μας κράτους, δεν πήγε για να πει λ.χ. ότι «στρατηγική επιλογή της Ελλάδος είναι η απελευθέρωση των σκλαβωμένων 39 χρόνια από τους Τούρκους κατακτητές, εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας». Πήγε και επανέλαβε ότι «στρατηγική επιλογή της Ελλάδος είναι η στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας». Δηλαδή η επιπρόσθετη επιβράβευση της Τουρκίας-Κατακτητή, με ένταξή της στην ΕΕ. Χωρίς ποτέ ώς τώρα, οποιανδήποτε ελληνική (ελλαδική τε και κυπριακή) απαίτηση -ως όρο εκ των ών ουκ άνευ (sine gua non)- πρώτα η