Αυτή είναι η διαφορά!!!

Από το AFAIA

ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ TΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ... ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...;

Σας παραθέτουμε παρακάτω δημοσιεύσεις από το διαδίκτυο που αναφέρονται σε εξοπλισμούς-δραστηριότητες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή του Έβρου. Με μία πρώτη ανάγνωση ακόμη και ένας μη στρατιωτικός αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει στο Κάραγατς όπου οι Τούρκοι διαθέτουν το τακτικό πλεονέκτημα του προγεφυρώματος.

Τι κάνουμε από την πλευράς μας;
Είμαστε έτοιμοι με τα μέσα που διαθέτουμε να προστατεύσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα, ή έχουμε δώσει πίστη στην «ελληνοτουρκική προσέγγιση και φιλία» των πολιτικών. Ειδικότερα οι δημοσιεύσεις που αναφέρονται σε εξοπλισμούς- δραστηριότητες των Τούρκων είναι: 1. Αμφίβια Επιθετική Γέφυρα Samur Παρουσιάστηκε από την τουρκική εταιρεία FNSS η πρώτη κινητή αμφίβια επιθετική γέφυρα SAMUR. Πρόκειται για το πρώτο όχημα μίας συνολικής παραγγελίας 52 οχημάτων του ιδίου τύπου. Η πρόταση της εταιρείας περιελάμβανε το σασί του... τροχοφόρου οχήματος 8x8 Pars, που επίσης κατασκευάζει η εταιρεία FNSS, για το όχημα φορέα και το σχέδιο της γερμανικής επιθετικής αμφίβιας γέφυρας τύπου Μ3 της εταιρείας Santa Barbara Sistemas GmbH πρώην EWK. Από δοκιμές που έχουν γίνει από το γερμανικό Στρατό με την γέφυρα Μ3 η διεκπεραίωση ενός άρματος από την μία όχθη στην άλλη για ένα ποταμό παρόμοιο με τον

Η “αλήθεια” που κρύβουν τα πολιτικά ψέματα…

Κυρίαρχο γνώρισμα των δημοκρατικών κοινωνιών είναι η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Και η κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, είναι υποχρεωμένη να αξιοποιεί τα μηνύματα που στέλνουν οι πολίτες και που ενσωματώνονται στην απαίτηση για αποτελεσματικές αποφάσεις με γνώμονα το κοινό καλό.

του Στέλιου Συρμόγλου

Τα “μηνύματα” των πολιτών, όσο κι αν είναι ισχνά και δεν συνοδεύονται από αντιδράσεις που συνήθως “συνθλίβουν” ανερμάτιστες πολιτικές, δεν επιδέχονται παρερμηνείας και δεν πρέπει να αποτελούν το κύριο “συστατικό” για κομματικά “μαγειρέματα”. Με την κυβέρνηση να προσμετρά απλώς τις τάσεις με βάση τα αριθμητικά δεδομένα των εκλογών ή των δημοσκοπικών αλχημειών, παραμένοντας δέσμια αγκυλώσεων συμφερόντων και περιχαρακωμένη σε νοοτροπίες του παρελθόντος.

Μια τέτοια αντίληψη είναι έξω και πάνω από την ενεργή κοινωνική συνείδηση, που επί της ουσίας πάντα απορρίπτει την “ετικέτα” του κοινωνικού μετασχηματισμού σε μακροπρόθεσμη βάση. Η υφιστάμενη αθλία οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, εξάλλου, επιτάσσει την άμεση λήψη αποφάσεων που αφορούν ένα ευρύ φάσμα δυσεπίλυτων προβλημάτων, εθνικής μάλιστα προτεραιότητας.

Που πηγαίνει η Ολυμπιακή;

Και το ρωτάμε, γιατί οι Τούρκοι λένε ότι κατέθεσαν «πρόταση» - Και διηγώντας τα, να κλαις...

Ορισμένα πράγματα, έχουν να κάνουν με συμβολισμούς. Αλλά συμβολισμούς, που όλοι χρειαζόμαστε. Για να ξέρουμε που πάμε και γιατί παλεύουμε. Πριν από λίγο καιρό, η Κομισιόν δεν επέτρεψε τη συγχώνευση της Ολυμπιακής και της Aegean. Θα δημιουργούσε μια μεγάλη εταιρεία και μονοπώλιο και «θα έκανε κακό στον ανταγωνισμό», είπαν. Αυτό που δεν μας είπαν, ήταν το ποιοι έχουν κατά νου να βάλουν χέρι, ειδικά τα καλοκαίρια, στα δρομολόγια των νησιών μας. Αλλά, να και το τουρκικό «ενδιαφέρον», δια της Turkish Airlines, μιας εκ των πιο επίφοβων στον τομέα των δυστυχημάτων εταιρειών στον κόσμο. Φέρονται αυτοί οι Τούρκοι να προτείνουν η Ολυμπιακή να διατηρήσει για τουλάχιστον δύο χρόνια το όνομα

Ηττημένα μα και Ανόητα Μυαλά…

του Λάζαρου Μαύρου

Λ Ε Ξ Ε Ι Σ , ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, παράγραφοι εκφωνούμενων δημηγοριών, από επισημότατα τής εξουσίας χείλη. Στη συνήθη πρακτική της εκμετάλλευσης των μνημοσύνων των υπέρ ελευθερίας θυσιασθέντων. Για τη συνηθέστατη, γνώριμη ανέκαθεν, δημαγωγία. Λέξεις, προτάσεις, παράγραφοι, όμως, οι οποίες δείχνουν - αλίμονο - πόσο αιχμάλωτη, εγκλωβισμένη, βαλτωμένη, στις προπατορικές ψευδαισθήσεις τής επί 39 χρόνια αποτυχημένης πολιτικής στο Κυπριακό, παραμένει απελπιστικά η ύπατη εξουσία:

Χ Θ Ε Σ ΣΤΗΝ Άρμου της Πάφου, για το μνημόσυνο των θυσιασθέντων στις μάχες της Τηλλυρίας το 1964 εναντίον των Τούρκων, Ανδρέα Χαραλαμπίδη και Ανδρέα Χ’’Θεωρή, εκφώνησε στον επιμνημόσυνό του ο πρόεδρος Αναστασιάδης και τα εξής:

«Οφείλομε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε μια συνολική και βιώσιμη λύση, εθνικά έντιμη και αξιοπρεπή, μέσα στα πλαίσια ενός αναπόφευκτου, ιστορικού συμβιβασμού, μια λύση στα πλαίσια των όσων έχουν κατά καιρούς συμφωνηθεί, και που λαμβάνει όμως υπόψη τις νέες ευρωπαϊκές πραγματικότητες»…

Δ Υ Ο ΕΙΝΑΙ τα ουσιαστικότερα των όσων εκφώνησε. Αυτά που συγκροτούν και

Δημιουργείται και ο παγκόσμιος στρατός

Σιγά-σιγά όλοι οι κατά τόπους οργανισμοί συνενώνονται ή διοικούνται με ενιαίο τρόπο χάρη σε κοινή παγκόσμια νομοθεσία. Δεν είναι κάτι νέο αυτό, αφού ο κ. Γ. Παπανδρέου συχνά -και ο κ. Ευ. Βενιζέλος μια φορά- τόνισαν την ανάγκη ύπαρξης παγκόσμιας Αρχής που θα αναλάβει την διακυβέρνηση της υφηλίου.

Το είχε ζητήσει ο κ. Σόρος προ δεκαετίας, όσον αφορά την κοινή νομοθεσία στα χρηματοπιστωτικά, ώστε μεταφερόμενα τα κεφάλαια από χώρα σε χώρα να μη υπάρχουν εμπόδια λόγω διαφορετικών νόμων. Παρόμοια ήταν και η ενημέρωση του κ. Ρότσιλδ, για ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα.

Κοντά σ’ αυτά και σε άλλα, δημιουργούνται και στρατοί που συνεργάζονται, πέραν των σκοπών και μεθόδων που έχουν αμυντικές συμμαχίες της μορφής του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα, ερωτηματικά δημιούργησε και η αναγγελία συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας σε στρατιωτικούς τομείς που λειτουργούσαν μέχρι χθες αυτοτελώς.
Αξιοπερίεργο είναι, ότι η αναγγελία, που μεταφέρθηκε υπό

Το διπλό έγκλημα της Μυκόνου

Συγγνώμη, αλλά όλοι αυτοί που διασκεδάζουν στη Μύκονο (και αλλού) σε εκείνο το πάρτι με τον Ρέμο (αλλά και σε όλα τα άλλα πανάκριβα γλέντια που δεν μαθαίνουμε), πνίγοντας τον (μνημονιακό) πόνο τους σε μια θάλασσα από σαμπάνια, εκστασιαζόμενοι με τα υβριστικά σχόλια για την αναπηρία του Σόιμπλε, μπορούν να θεωρούνται Έλληνες;

Και κάτι περισσότερο: Μπορούν να θεωρούνται άνθρωποι;

Είναι οι ίδιοι που πριν από την κρίση γέμιζαν τα νυχτερινά κέντρα της παραλίας και έμεναν εκεί ως το πρωί.

Τους συναντούσαν, έβλεπαν τα αυτοκίνητά τους παρκαρισμένα παράνομα κατά μήκος της παραλίας, τους παρακολουθούσαν να βγαίνουν κακαρίζοντας, όλοι οι Έλληνες που εκείνη την ώρα ξεκινούσαν για τη δουλειά τους.

Αλλά και εκείνοι που δεν διασκέδαζαν μαζί τους, αλλά κυνηγούσαν το μεροκάματο, έβρισκαν αυτές τις συμπεριφορές φυσιολογικές – σχεδόν τους ζήλευαν και ήθελαν να τους μοιάσουν. 

Γιατί αυτές οι συμπεριφορές δεν είχαν στιγματιστεί ως αντιπαραγωγικές και αντικοινωνικές.

Λίγο μετά την είσοδο της χώρας στην περιπέτεια του ΔΝΤ και πριν ο Όλι Ρεν προλάβει να μας αποχαιρετίσει με την περίφημη φράση του «Καλό Κουράγιο», Άνοιξη του 2010, στη Μύκονο οι ίδιοι «άνθρωποι» επινόησαν το σύνθημα «Όλι Ρεν, Όλι Ρεν δεν θα πας πάρεις τα Καγιέν»!

Η χώρα ετοιμαζόταν να πληρώσει βαρύ φόρο αίματος, αλλά

Ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός

Γράφει η Μερόπη Σπυροπούλου

Ἐδῶ καί τρία χρόνια, βομβαρδιζόμαστε συνεχῶς καί ἀπό πολλές πλευρές μέ τρομακτικές καί καταθλιπτικές ἐπισημάνσεις γιά τά ὅσα αὐτή ἡ οἰκονομική κρίση μᾶς στέρησε καί γιά ὅσα ὑλικά ἀγαθά μᾶς ὑποχρέωσε νά ἀπαρνηθοῦμε. Ἔχουμε ζαλιστεῖ ἀπό τούς ἀριθμούς πού ἐκφράζουν συνεχῶς μειώσεις στά εἰσοδήματά μας, ἀνεργία, χαράτσια καί αὐξήσεις φορολογίας. Καί εἶναι βεβαίως γεγονὀς ἀναμφισβήτητο ὅτι, ἡ ζωή τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, σέ μεγάλο ἤ σέ μικρότερο βαθμό, ἔχει καίρια ἐπηρεαστεῖ ἀπό ὅλα αὐτά. 

Μήπως, ὅμως, ὑπάρχουν καί κάποιες ἄλλες σημαντικές διαστάσεις τῆς ζωῆς πού, μέσα στή δίνη τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν καί ἀπαιτήσεων, προσπερνοῦμε, ὑποβαθμίζουμε ἤ ἀγνοοῦμε; Μήπως ὑπάρχει καί μιά διαφορετική ματιά γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν ὅσων ἔχουμε καί τῶν ὅσων μᾶς λείπουν; Μήπως; 

Μία μικρή ἱστορία πού μοῦ ἔστειλε μία φίλη ἀπό τήν Ἀμερική, ἴσως ἔχει κάτι ἰδιαίτερο νά μᾶς πεῖ καί τήν μεταφέρω σέ ελεύθερη δική μου απόδοση: 

Κάποτε, ἕνας πατέρας, ἀπό μία πολύ εὔπορη οἰκογένεια, θέλησε νά δώσει στόν  δεκάχρονο μοναχογιό του μιά εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσει τό πόσο πλούσιοι ἤτανε καί, συγχρόνως, νά τοῦ δείξει τό πῶς ζοῦνε ἀντίστοιχα οἱ φτωχοί ἄνθρωποι γιά νά κάνει τήν ἀντίστοιχη σύγκριση καί νά χαρεῖ. Τόν πῆρε, λοιπόν, καί πῆγαν νά περάσουν λίγες μέρες σέ μία συγγενική τους φτωχή σχετικά οἰκογένεια, πού ζοῦσε σέ μιά ἀγροτική περιοχή τῆς χώρας. 

Οἱ μέρες πέρασαν καί, καθώς ἄρχισε τό ταξίδι τοῦ γυρισμοῦ στήν πόλη, ὁ πατέρας θέλησε νά μάθει τίς

ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝ’ Ο ΓΥΑΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ. Ώρα οι «φίλοι» εταίροι μας να ξεκαθαρίσουν τις μύχιες σκέψεις τους

ΝίκοςΑναγνωστάτος 

e-mail: nanagnostatos@gmail.com

Όταν η ύφεση συνεχίζεται δριμεία, οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η ανεργία αυξάνεται σε ανησυχητικά ύψη, με συνέπεια η φοροδοτική δυνατότητα του Έλληνα να έχει εξαντληθεί, όταν οι εταίροι μας, δια των Τροϊκανών, ζητούν περισσότερα έσοδα, χωρίς συνθήκες ανάπτυξης και χωρίς νομισματικής δυνατότητας προσαρμογής, τότε ο γιαλός είναι στραβός!
Η κυβέρνηση, με τη διαπίστωση ότι ο γιαλός είναι στραβός, αυτομάτως συμπεραίνεται ότι αρμενίζει στραβά. Πέραν τούτου και παρά τις πιο πάνω διαπιστώσεις, παρά το γεγονός δηλαδή ότι ο Έλληνας έχει εξαντληθεί, ζει κατοχικές στιγμές και προσπαθεί να επιβιώσει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, και του ζητάς περισσότερες καταβολές παντός είδους και μορφής, γνωρίζοντας ότι εξ αντικειμένου δεν δύναται να καταβάλει, τότε σίγουρα αρμενίζουμε στραβά!
Σε αυτή την αντιφατική μεν, θλιβερή δε κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην οποία μας έχει φέρει ο μοιραίος μίσθαρνος πρωθυπουργός το 2010, και παραδέρνουμε τώρα απελπισμένοι να βγούμε από την καταιγίδα στην οποία μας έριξε, ιδιαίτερα όταν τόσο αυτοί που μας οδηγούν σε στραβό γιαλό, όσο και αυτοί που αρμενίζουν στραβά, έχουν τους δικούς τους λόγους, αιτιολογημένους με το δικό του φακό ένας έκαστος. Οι μεν ευρωπαίοι εταίροι μας, ισχυριζόμενοι ότι πρέπει να εξαλειφθεί το πρωτογενές έλλειμμα, η δε κυβέρνηση ότι πρέπει να εκπληρώσει τις αναληφθείσες υποχρεώσεις. Να έχουμε πάντα υπόψη μας, όπως λένε και οι εγγλέζοι ότι :we cannot direct the wind, but we can adjust the sails” (Δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τον άνεμο, αλλά μπορούμε να προσαρμόσουμε τα πανιά