Για άλλη μια φορά, μελαγχολικός κι εφέτος ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου

Είναι η τέταρτη χρονιά που εορτασμός της μεγάλης επετείου του ΟΧΙ, ειπωμένο διά στόματος Ιωάννη Μεταξά, μας βρίσκει Ελλάδα και Έλληνες, αυτούς που συνειδητά θέλουν να λέγονται Έλληνες, σε μια κατάσταση τόσο άσχημη ψυχολογικά που θα ήταν περιττή αλλά και επικίνδυνη κάθε προσπάθεια να μην εξωτερικεύσουμε τα αισθήματά μας. Χύθηκαν ποτάμια αίματος τότε για να είμαστε εμείς ελεύθεροι έστω και μέσα στην φτώχεια μας. Και έρχονται αυτού του είδους οι λιγοστές επέτειοι να μας δώσουν την ευκαιρία ώστε να βροντοφωνάξουμε την υπερηφάνειά μας για τους προγόνους μας αλλά και για το ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοί τους. 
Όμως φαίνεται ότι τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν τότε στα βουνά της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης μας δεν έχουν καμία αξία για ορισμένους μεταξύ των οποίων οι οι πανάθλιοι «ψυχικά άρρωστοι» κομμουνιστές και οι επίγονοί τους αλλά και η «κλίκα» που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Δεν φταίει η Ελλάδα για το αίσθημα μελαγχολίας που μας διακατέχει ενώ το φταίξιμο του Έλληνα είναι ότι παραμένει, χιλιάδες χρόνια τώρα,  ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ και  ΕΥΠΙΣΤΟΣ θύμα αδίστακτων και ταυτόχρονα ανίκανων ανθρώπων που το άλλο μειονέκτημα του Έλληνα, η  ΑΝΟΧΗ,  επιτρέπει να μας κυβερνούν όντες ανεπαρκείς, πολιτικά αμόρφωτοι, αριβίστες, πουλημένοι σε ξένα συμφέροντα και παρά την αποδεδειγμένη ανικανότητά τους.
Για την όλη κατάσταση φταίνε αυτοί οι καταχραστές της ελληνικής εμπιστοσύνης οι οποίοι, επί σειρά ετών και με σειρά "καταλυτικών" έργων τους μας έφεραν, Πατρίδα και Έλληνες, στο σημερινό αδιέξοδο. Φταίνε αυτοί οι οποίοι θυσίασαν την ελπίδα για το αύριο στην σκοπιμότητα της συναλλαγής και άνοιξαν μπροστά μας το βάραθρο στον πυθμένα του οποίου καθρεφτίζεται σαν άλλος Ιανός η μορφή του σύγχρονου δυνάστη με το προσωπείο της Τρόικας αλλά και του στυγνού εκμεταλλευτή του λαού μας δηλαδή του Έλληνα μεγαλοεργολάβου, Μεγκαλοκαναλάρχη, εκδότη και πραγματικού ή δήθεν τραπεζίτη που κάποιος τον χαρακτήρισε εύστοχα σαν "νταβατζή" αλλά δεν είχε το θάρρος να τον αποκεφαλίσει.
Βρήκαμε σήμερα το κουράγιο να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τους αθανάτους ήρωες του 1940 και αυτό το λίγο που έκανε ο, κατά τα άλλα κύριος «τίποτα», Αβραμόπουλος, να επιμείνει δηλαδή στην τέλεση της πατροπαράδοτης παρέλασης με τον παραδοσιακό τρόπο, ανέβασε το ηθικό μας πλην όμως η ομίχλη που ξανοίγεται μπροστά μας και η γλίτσα κάτω από τα πόδια μας, κάνουν τον βηματισμό μας ασταθή την στιγμή που το μόνο μέλημά μας είναι να σταθούμε όρθιοι. Ψάχνουμε να βρούμε στήριγμα  να κρατηθούμε αλλά δεν βρίσκουμε.
Οι μικροί δυνάστες μας, οι πολιτικοί μας, "λίγοι" και έντρομοι, έρμαια των καιρών και των νέων δυναστών παραδίδουν αμαχητί την πατρώα γη και τον Έλληνα σε νέου είδους σκλαβιά.
Ο πρόεδρος της δημοκρατίας αποψιλωμένος από δυνάμεις και εξουσία, γιατί έτσι θέλησε ο αρχιπροδότης Ανδρέας, αποτελεί μια καρικατούρα του θεσμού του "ανωτάτου άρχοντα" με μόνη αρμοδιότητα να υπογράφει τα κείμενα που συμφέρουν τους κατακτητές αρκούμενος αυτάρεσκα να μας «παραμυθιάζει» με την δήθεν «αντιστασιακή του δράση» κατά της τετραπλής (Ιταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι και Τσάμηδες) κατοχής.

Ο Στρατός ελαχιστοποιημένος προκειμένου να εξυπηρετηθούν προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες.
Η δικαιοσύνη και η αστυνομία ευτελισμένες, εύκολα θύματα του κάθε αλήτη "δημοσιογράφου(;)" , η παιδεία μας εκχυδαϊσμένη από κάθε λογιών Ρεπούσες-Δραγώνες-Διανοντοπούλες και η πολιτική ζωή της χώρας  να βρίθει κάθε λογιών Τσιπραίους, Βενιζέλους, Τσοχατζοπουλαίους σε σημείο που τα Ελληνόπουλα να χάσουν ιδανικά και πιστεύω και να "χαθούν" τα ίδια σε ένα σήμερα χωρίς αύριο.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, ένα ακυβέρνητο καράβι με την Ιεραρχία της συγκροτημένη σε ΑΕ με μοναδικό σκοπό τον πλουτισμό και τον έκλυτο βίο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, των εταίρων της και πρόσφατα σε ρόλο προστάτου των ορδών των λαθρομεταναστών σε βάρος των Ελλήνων.
Τα κόμματα εκτός αποστολής με την ΝΔ χωρίς ιδεολογία να «γλύφει» εκεί που κάποτε «έφτυνε» και χωρίς ίχνος ντροπής να νομοθετεί νόμους σκλαβιάς του νεο-Έλληνα, το ΠΑΣΟΚ ντροπιασμένα διαλυμένο και ξεφτιλισμένο ενώ το νεο-ΠΑΣΟΚ με την μορφή του ΣΥΡΙΖΑ να «υπόσχεται» μια από τα ίδια του «Ανδρέα» και το ΚΚΕ... το «επαναστατικό» ΚΚΕ να αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά ουραγός των εξελίξεων, να μιλά για μια ακόμη φορά για «ξένη κατοχή» και για μια ακόμη φορά, να μένει σε συνθήματα και να μην κάνει τίποτε απολύτως κρυμμένο πίσω από την θέση ότι λόγω συγκυριών βρίσκεται σε «τακτική υποχώρηση». Τι τακτική δηλαδή που οι εξελίξεις το πήραν «φαλλάγι» και η υποχώρηση έχει μετατραπεί σε άτακτη φυγή...

Έχουμε μέλλον και ποιος θα μας οδηγήσει;
Όπως ακριβώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι σε δεδομένη στιγμή χάσαμε την Πίστη μας γενικά, χάσαμε την Αγάπη πάλι γενικά ενώ ταυτόχρονα, χάσαμε και την Ελπίδα που είχε απομείνει σ' εκείνους κι εγώ βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να συλλογίζομαι με τρόμο ότι το μέλλον της κόρης μου ίσως να εξαρτιέται από το γελοίο πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής έναν φαιδρό τυχάρπαστο Τσίπρα και να βλέπω σαν μόνη λύση κρεμάλες. Πολλές κρεμάλες...
Υπάρχει κάτι ή κάποιος που θα με κάνει να ισοπεδώσω κάτω από τα πόδια μου βουνά σαν τον Γράμμο, την Μουργκάνα ή το Μπέλες όπως έκαναν οι αθάνατοι ήρωες του ΟΧΙ; Υπάρχει κάτι ή κάποιος που θα με κάνει να λιώσω με την πύρινη ανάσα μου τα χιόνια των βουνών της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης όπως έγινε με τα θεριά εκείνα που κέρδισαν τον παγκόσμιο θαυμασμό;
Και επειδή το "κάτι" υπάρχει και είναι η Ελλάδα μας, απομένει το «ποιος» πριν είναι πολύ αργά.

Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»

ΥΓ. Για τους φίλους που ρώτησαν σχετικά με το προηγούμενο κείμενο με τίτλο «26-28 Οκτωβρίου. Εκδήλωση ευγνωμοσύνης. Το Ιερό τριήμερο στη Θεσσαλονίκη διδάσκει και φρονηματίζει....» θέλω να τους πω ότι τόσο εκείνο, όσο και αυτό εδώ το σημερινό, είναι παλαιότερα δικά μου κείμενα αναπροσαρμοσμένα στο σήμερα.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 και η ουδετερότητα της Ισπανίας

γράφει ο Βασίλης Σ. Ε. Τσίχλης, Ιστορικός, δικηγόρος Πειραιώς

Η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος την 28ηΟκτωβρίου 1940, παρά τη μεγάλη σημασία που έχει για τη χώρα μας, αποτελεί για τους ξένους ιστορικούς ένα γεγονός ελάσσονος σημασίας, γι’ αυτό άλλωστε οι περισσότερες ξένες μελέτες αναφέρονται σε αυτή ακροθιγώς. Η Γερμανία φαίνεται ότι δεν γνώριζε τη σχεδιαζομένη επίθεση καθώς δεν έβλεπε τον λόγο να επεκταθεί ο πόλεμος στη βαλκανική χερσόνησο. Από τη στιγμή, όμως, που η Ιταλία ενεπλάκη, έπρεπε οπωσδήποτε να νικήσει, ειδάλλως ο Άξονας διέτρεχε τον κίνδυνο να μετατραπεί η Ελλάδα σε βρετανική στρατιωτική βάση. Το θέμα ήταν ζωτικής σημασίας για τη Γερμανία διότι η Κρήτη αποτελούσε το νοτιότερο σημείο από το οποίο τα συμμαχικά βομβαρδιστικά μπορούσαν να απογειωθούν για να πλήξουν τις ρουμανικές πετρελαιοπηγές, τη βασική πηγή καυσίμων του Ράιχ. 
Την αποτυχημένη ιταλική εισβολή ακολούθησε η γερμανική που σύντομα κατέβαλε τον ήδη κουρασμένο ελληνικό στρατό. Συνήθως λέγεται ότι η ελληνική αντίσταση καθυστέρησε τη γερμανική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση, προσφέροντας πολύτιμο χρόνο στους Σοβιετικούς και φέρνοντας πιο κοντά τον βαρύ ρωσικό χειμώνα. Εν τούτοις, η ελληνική αντίσταση στην ίδια την ιταλική επίθεση επηρέασε την εξέλιξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Αυτό είναι ένα ερώτημα με το οποίο δεν φαίνεται να ασχολήθηκε κανείς αλλά απασχόλησε τον Χίτλερ. Όταν ο Μουσολίνι συνελήφθη από τους παρτιζάνους, ανάμεσα στα έγγραφά του βρέθηκε και μια επιστολή του Χίτλερ προς αυτόν του Δεκεμβρίου 1944. Στην ενδιαφέρουσα αυτή επιστολή, ο Χίτλερ σχολιάζει πως θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί ο πόλεμος αν οι Ιταλοί δεν είχαν εισβάλει στην Ελλάδα.
Ο Χίτλερ έως τον Ιανουάριο του 1941 επιθυμούσε να ελέγξει απολύτως τη δυτική Μεσόγειο. Αυτό δεν ήταν δύσκολο διότι εκτός από την Ισπανία και τις βρετανικές κτήσεις του Γιβραλτάρ και Μάλτας, η υπόλοιπη δυτική Μεσόγειος ήδη ελεγχόταν από τον Άξονα. Γράφει μάλιστα ότι είχε έρθει σε κάποια συνεννόηση με τον Φράνκο, χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες. Η Ισπανία, αν και τελικώς παρέμεινε ουδέτερη, ήταν φιλικά διακείμενη στον Άξονα. Στόχο του Χίτλερ λοιπόν, αποτελούσαν οι βρετανικές κτήσεις και κυρίως το Γιβραλτάρ που ήλεγχε την είσοδο της Μεσογείου. Εν τούτοις, οι ελληνικές νίκες επί των Ιταλών ενθάρρυναν τους Βρετανούς να αντεπιτεθούν στη Λιβύη, νικώντας και αυτοί τους Ιταλούς. Από εκείνο το σημείο και ύστερα, εξακολουθεί ο Χίτλερ στην επιστολή του, ο Φράνκο έγινε διστακτικός. Πλην του γεγονότος ότι οι Ιταλοί έχαναν και στα δύο μέτωπα που οι ίδιοι άνοιξαν, γινόταν σαφές ότι δεν υπήρχε συντονισμός μεταξύ των γερμανικών και ιταλικών κινήσεων, γεγονός που μάλλον προβλημάτιζε τους Ισπανούς.
Η τελευταία φορά που η Γερμανία προσπάθησε να πείσει τον Φράνκο ήταν την άνοιξη του 1941.


Έκτοτε, η εμπλοκή της στη Σοβιετική Ένωση δεν της επέτρεψε να ασχοληθεί με τη δυτική Μεσόγειο. Πάντως, την άνοιξη του 1941 ο Χίτλερ πίστευε ότι ήταν τόσο ισχυρός που μπορούσε να επιτεθεί στο Γιβραλτάρ ακόμη και χωρίς ισπανική βοήθεια. Για την ευόδωση του σχεδίου του όμως, χρειαζόταν η πλήρης συνδρομή της Ιταλίας (υλική και διπλωματική), που δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Και ο Χίτλερ ολοκληρώνει την επιστολή του γράφοντας: «Αν το 1941 η Ιταλία, αντί να μάχεται στην Ελλάδα είχε από κοινού με τη Γερμανία επιλύσει το ισπανικό ζήτημα, η εξέλιξη του πολέμου ίσως ήταν διαφορετική». Αυτήν την πρόταση της επιστολής, ο Μουσολίνι την υπογράμμισε δύο φορές. Τι ακριβώς εννοεί ο Χίτλερ με τον όρο «ισπανικό ζήτημα», δεν γίνεται σαφές στην επιστολή του. Αν όμως ο Άξονας είχε καταφέρει να καταλάβει το Γιβραλτάρ, θα προκαλούσε ασφυξία στις βρετανικές δυνάμεις στην Αίγυπτο, που κάλυπταν τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής. Από την επιστολή φαίνεται ότι ο Χίτλερ διαμαρτύρεται (διακριτικώς) διότι αναγκάσθηκε από την πολιτική του Μουσολίνι να εισβάλει στην Ελλάδα και αντί να επενδύσει στην κατάληψη του Γιβραλτάρ να αναλώσει τους αλεξιπτωτιστές του στην Κρήτη.
Είναι δύσκολο να απαντήσουμε κατά πόσον οι ελληνικές νίκες πράγματι αποθάρρυναν τους Ισπανούς. Εν τούτοις, είναι προφανές ότι για να διατυπώνει την εικασία αυτή ο Χίτλερ, το ζήτημα απασχόλησε τους Γερμανούς.

Τα σχετικά αποσπάσματα της επιστολής του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι (μαζί με μερικά σχόλια) παραθέτει ο Raymond Klibansky που επιμελήθηκε την έκδοση των αναμνήσεων του Μουσολίνι («Mussolini memoirs»,Phoenix Press, Λονδίνο 2000, σελ. 282-84).

Η γεωπολιτική σκέψη του Ιωάννη Μεταξά σε μια ιστορική ομιλία

Η περίφημη ομιλία του πρωθυπουργού της Ελλάδας την εποχή αμέσως πριν τη ναζιστική εισβολή, Ιωάννη Μεταξά στους δημοσιογράφους στις 30 Οκτωβρίου 1940, στην οποία εξηγεί την απόφαση του να απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο, αποκαλύπτει το καθαρό βλέμμα αυτής της ιστορικής προσωπικότητας απέναντι στις γεωπολιτικές ισορροπίες εκείνου του καιρού… παρότι κατηγορείται για «φασιστικές εκλεκτικές συγγένειες», αλλά και το γεγονός της στρατιωτικής του εκπαίδευσης στη Γερμανία, δεν στάθηκαν ικανά να τον παρεμποδίσουν να διακρίνει, ότι το μέλλον της χώρας ήταν με τις ναυτικές δυνάμεις…
Πρόκειται για μια ομιλία που θα έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές διεθνών σχέσεων της χώρας μας, όμως, η κακοδαιμονία της φυλής, ο εσωτερικός διχασμός, δεν επιτρέπει στη λογική να επιβιώνει, αφού είτε θα… καταριόμαστε κάποιον, είτε θα τον αγιοποιούμε… Διανύουμε την όγδοη δεκαετία από τα δραματικά γεγονότα της εποχής και μυαλό δε βάλαμε… Ακολουθεί η εκπληκτική ομιλία, όπου πέραν των άλλων, ο Μεταξάς προφητεύει τα μελλούμενα…:

«Κύριοι έχω λογοκρισία και μπορώ να σας υποχρεώσω να γράψετε μόνον ότι θέλω. Αυτήν την ώρα όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχή σας. Για αυτό σας κάλεσα σήμερα για να μιλήσω με χαρτιά ανοικτά. Θα σας πω για τα πάντα… Μη νομίσετε ότι η απόφαση του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή, ή ότι δεν έγινε παν το επιτρεπόμενο για να

ΠΡΟΔΟΔΥΣΣΕΙΑ Μετά την... ΔΟΣΙΛΟΓΙΑΔΑ

από το Citypress-gr.blogspot.com

ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, 

ὃς μάλα πολλὰ

πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν

……………..

ΡΑΨΩΔΙΑ Ω

Ματάκια μου πότε θα ’ρθεις; Και πότε θα γυρίσεις;

Είκοσι έτη σε θωρώ, στον ύπνο μου μονάχα

Δέκα απ’ αυτά στον πόλεμο, κομματικών γραφείων

Και άλλα δέκα στο νερό, έγλυφες τους δελφίνους

Και τώρα που’σαι ζήτουλας, με άφησες μονάχη!!!

Όταν με τα μαλλάκια μου, σου  σκούπιζα τα σάλια

Τότε γλυκά με κοίταζες, όσο λεφτάς  κι αν ήσουν

Γύρνα λατρεία μου κοντά , γύρνα πάλι σε  μένα

Γιατί ποτέ δε στήθηκα σε ξένο χωρίς ρούχα

Γυμνή κανείς δεν θώρησε, το σφριγηλό κορμί μου        

Εθνικό Μέτωπο - Δελτίο Τύπου για την επέτειο του ΟΧΙ

                                        

Δελτίο Τύπου για την επέτειο του ΟΧΙ

73 χρόνια πριν, ο Ελληνικός Λαός, διά στόματος του Ιωάννη Μεταξά, αντιστάθηκε στην Ιταλική επιβουλή και τη στέρηση της ελευθερίας και της εθνικής του κυριαρχίας. Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία ανέδειξαν μία ακόμη λαμπρή εθνική σελίδα για τον Ελληνισμό. 73 χρόνια πριν, ένα μεγαλεπήβολο ΟΧΙ, από μια μικρή και γενναία χώρα, άλλαξε τον ρου της Ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Σήμερα, η εθνική κυριαρχία παραδόθηκε άνευ όρων στους σύγχρονους οικονομικούς δυνάστες. Σήμερα, η Ελληνική κυβέρνηση δεν αντιστέκεται, δεν αγωνίζεται για την εθνική αξιοπρέπεια, δεν αντιτάσσεται στις ξένες επιβουλές που καθυποτάσσουν την πατρίδα μας και καταπατούν το μέλλον των παιδιών μας!

Το Εθνικό Μέτωπο δεν περιορίζεται σε μια απλή, ευκαιριακή αναφορά στην επέτειο του ΟΧΙ. Αντιθέτως, προτάσσει τα μεγάλα ΟΧΙ που οφείλει κάθε Έλληνας να διατυπώνει στη σημερινή δραματική ιστορική περίοδο που διανύουμε, υιοθετώντας το πνεύμα της αντίστασης εκείνης της εποχής ως τρόπο ζωής!

Το Εθνικό Μέτωπο λέει ΟΧΙ στην εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, λέει ΌΧΙ στο ξεπούλημα της πατρίδας μας για οποιοδήποτε τίμημα! Ήμαστε πάντοτε μικροί σε πληθυσμό, μα πάντοτε υψώναμε ανάστημα γιγάντων!

Τούτα τα χώματα είναι ιερά! Έχουν πολεμήσει γι’ αυτά οι πρόγονοί μας, υπέφεραν, μάτωσαν, θυσιάστηκαν. Δεν ξεπουλάμε, λοιπόν τη γη των πατεράδων μας για τριάντα αργύρια! Διότι έχουμε πολύ ακριβά αγορασμένη την ελευθερία μας, για να την πουλήσουμε τόσο φτηνά στον τυχόντα!.

Ιωάννης Μεταξάς: Ο πατέρας της νίκης του 1940 και η πολεμική προπαρασκευή. ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΙΚΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ

Ο πρωθυπουργός της Νίκης ο Ιωάννης Μεταξάς αποτελεί την κορυφαία πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα της Ελλάδας του 20ου αιώνα μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ένας από τους κορυφαίους Έλληνες όλων των εποχών.

Η πολιτική και στρατιωτική του ευστροφία σήμερα δεν αμφισβητείται από κανέναν σοβαρό αναλυτή και πλέον και οι αριστεροί παραδέχονται το έργο που προσέφερε στην πατρίδα.

Είναι ο ίδιος Ιωάννης Μεταξάς, που ως απλός ταγματάρχης του Γενικού Επιτελείου κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας είχε εναντιωθεί με τεκμηριωμένη εισήγηση στην προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων στην Ανατολία χωρίς προηγουμένως εξασφαλισθούν οι γραμμές ανεφοδιασμού.

Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Κάτω από το ταπεινό παρουσιαστικό του, κρυβόταν η ατσάλινη θέλησή του και η πλέον κρυστάλλινη λογική.
Ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που όμως είχε πάντα το θάρρος της γνώμης του, αδιαφορώντας για το αν θα είναι αρεστός ή όχι. Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου 1871 στην Ιθάκη.

Η οικογένειά του ήταν από τις ιστορικότερες των Επτανήσιων, με τα κυριότερα μέλη της να συμμετάσχουν σε όλους τους εθνικούς αγώνες από τον 12ο αιώνα και μετά. Ο πατέρας του, Παναγής Μεταξάς, ήταν έπαρχος στην Ιθάκη.
Το 1879 όμως ο πατέρας του έχασε τη θέση του. Έτσι, η οικογένεια άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και υποχρεώθηκε να μετακομίσει στην Κεφαλονιά.

Ο νεαρός Μεταξάς αποφάσισε να εισέλθει στη Σχολή Ευελπίδων σε ηλικία 14 μόλις ετών, το 1885. Αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού το 1890, έχοντας αριστεύσει. Έδειχνε τεράστιο ενδιαφέρον για το αντικείμενό του και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να αποκτήσει

Ο Ιωάννης Μεταξάς με μια ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά

Μεταξάς Ιωάννης (1871-1941). Στρατιωτικός και πολιτικός, ο πρωθυπουργός του «ΟΧΙ». Φοίτησε στη σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού το 1890, έχοντας αριστεύσει. Πολέμησε στον πόλεμο του 1897. Η άριστη κατάρτισή του τον οδήγησε στο επιτελείο του Αρχηγού Στρατού.

Του Παντελή Καρύκα

Το 1899 επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γερμανική Πολεμική Ακαδημία, από την οποία εξήλθε αριστούχος (1903). Το 1904 τοποθετήθηκε πάλι στο Γενικό Επιτελείο και βοήθησε στον καταρτισμό του νέου οργανισμού στρατού. Το 1909 τοποθετήθηκε στρατιωτικός σύμβουλος του Ελ. Βενιζέλου. Στις παραμονές του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στάλθηκε στη Σόφια για την επίτευξη συμφωνίας με τη Βουλγαρία. Με την έκρηξη του πολέμου ο Μεταξάς, λοχαγός πλέον, τοποθετήθηκε και πάλι στο επιτελείο του αρχιστρατήγου, θωρούμενος, δικαίως, ένας από τους καλύτερα καταρτισμένους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού. Ο ίδιος σύνταξε και το σχέδιο επιχειρήσεων για την κατάληψη του Μπιζανίου.
Λίγο πριν την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Μεταξάς σύνταξε ένα σχέδιο αιφνιδιαστικής κατάληψης των Δαρδανελίων, εφόσον θεωρούνταν βέβαιο πως οι Τούρκοι θα ενεργούσαν επίθεση κατά της Ελλάδας εντός του 1914. Τους πρόλαβε ο πόλεμος. Το 1915 το σχέδιο λήφθηκε υπόψη των δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς δεν υιοθετήθηκε κατά την εκστρατεία τους στα Δαρδανέλια (1915-16) με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Ακολούθησε ο Εθνικός Διχασμός μεταξύ Βενιζέλου και Κωνσταντίνου, στον οποίο ο